طرفداری | از مهم‌ترین تاثیرات سرمربیان بر بازیکنان و روند شخصیت‌سازی‌تیمی گفت‌وگو با رسانه‌هاست.
همیشه از اهمیت شخصیت و واژه‌هایی که مربی‌ها به کار می‌برند و تاثیر آن بر روند تیمی گفته‌ایم اما قله این کوهِ یخِ در آب مصاحبه‌های مطبوعاتی پیش و پس از بازی‌ست که سرمربی باید نشان دهد از روانشناسی و رسانه چیزهایی می‌داند و هوش کلامی اش لنگ نمی‌زند.
در لیگ‌های قبلی افرادی مثل برانکو و فرهاد مجیدی این موضوع را به خوبی نشان داده‌اند. هرچند اندک مربیان دیگری هم هستند که ضعف چندانی در آن ندارند اما اکثر مربیان لیگ‌برتر در همین هفته اول نقطه ضعف خود را بدون بهبودی پی گرفتند.
جواد نکونام بعد از برد استقلال برابر شمس آذر با تاکتیک همیشگی برای برداشتن فشار قهرمانی از روی دوش خود و کادرش به سر بازیکنان جذب شده کوبید و اشاره کرد که از چند تیم عقب است، نوع جمله بندی ها می‌تواند علی‌رغم لایق بودن تیم استقلال برای قهرمانی باز هم در روزهای آخر قهرمانی را از آن‌ها بگیرد. نقطه مثبت روانی صحبت‌های او اما تاکید بر عملکرد و اینکه تلاشش را میکند که بهترین عملکرد را داشته باشد و نه آنکه تمرکزی بر روی نتیجه بکند.
گاریدو نیز در اولین مصاحبه مطبوعاتی‌اش نشان داد از فرافکنی استفاده نکرده و قرار است با پذیرفتن اشتباه و شکست برای کار بیش‌تر تلاش کند. نوع نگرش او در صحبت هایش مثبت است و روحیه برنده را القا میکند اما چند رفتار هیجانی او کنار زمین شاید یادآور کاراکتری چون ساپینتوست. برخورد و سرو صدای دقایق پایانی سر بازیکن جوانی که اولین دقایق حضورش با لباس پرسپولیس در زمین فوتبال را تجربه میکند نشانه خوبی نیست. شاید در دوره‌ی زمانی خاصی و جغرافیای دیگری این کاراکتر قهرمانی می‌آورد اما برای قهرمانی در تیم‌های بزرگ ایرانی باید آرامش سرمربی اجازه به‌کارگیری دانش فوتبالی را به او بدهد.