طرفداری | پرسپولیس در اولین دیدار خود در لیگ نخبگان آسیا، مقابل الاهلی پر ستاره شکست خورد و دست خالی زمین را ترک کرد.
در این بازی، الاهلی خیلی زود و در دقیقه دو توانست به وسیله فرانک کسیه، هافبک سابق میلان و بارسلونا، به گل برسد. ریاض محرز با پاس تو در، کسیه را پشت سر ریگی صاحب توپ کرد و این بازیکن ساحل عاجی طاق دروازه پرسپولیس را فرو ریخت. بعد از این گل تقریبا در اکثر دقایق بازی، پرسپولیس صاحب توپ و میدان بود و بازیکنان الاهلی بیشتر با پاس های بلند که هدف آنها ایوان تونی بود سعی می‌کردند به دروازه پرسپولیس نزدیک شوند.
حملات پرسپولیس از جناحین انجام می‌شد و به خصوص سمت چپ این تیم، در جایی که اورونوف و میلاد محمدی نفوذ های زیادی را در طول بازی انجام دادند. اوستون اورونوف فعال ترین بازیکن سرخ پوشان در فاز تهاجمی بود و در طول مسابقه بارها شاهد این بودیم که او بازیکنان پیش رویش را با استفاده از تکنیکش جا می‌گذارد و برای هم تیمی هایش موقعیت سازی میکند که بعضا این موقعیت ها توسط بازیکن پست 9 این تیم از دست رفتند.
مشکل اصلی پرسپولیس که در این بازی به وضوح قابل مشاهده بود، عدم توانایی بازیسازی این تیم از طریق مرکز زمین بود و همه توپ ها ابتدا به جناحین می‌رفت و سپس از آنجا به وسیله پاس های در عمق و یا سانتر در اختیار بازیکنان خط آتش پرسپولیس قرار می‌گرفت به جای اینکه توپ از همان میانه زمین به سمت باکس حریف نزدیک شود.
از آن طرف، الاهلی با وجود ستاره های زیادی که در اختیار داشت، نتوانست بازی درخور کیفیتی که انتظار می‌رفت را به نمایش بگذارد و اتفاقا آنها هم در فاز بازیسازی در میانه زمین دچار مشکل بودند ولی تفاوت آنها با پرسپولیس این بود که آنها از موقعیتی که بدست آوردند توانستد استفاده کنند و به گل برسند، گرچه در کار های دفاعی آسیب پذیر ظاهر شدند واگر مهاجمین پرسپولیس باهوش تر عمل می‌کردند، می‌توانستند دروازه مندی را باز کنند. آنها ضدحمله های زیادی را هم روی دروازه پرسپولیس برنامه ریزی کردند که در سرانجام رساندن آنها موفق نبودند.
نکته‌ای که مشخص و واضح است، این است که گاریدو باید یک فکری به حال وضعیت بازیسازی از میانه زمین تیمش بکند و هر چه زودتر یک راه حل مناسب و قطعی برای آن پیدا کند، اگر می‌خواهد مقابل سایر تیم های بزرگ آسیایی حرفی برای گفتن داشته باشد.