طرفداری | تراکتور در سال‌های گذشته بارها و بارها از آغاز فصل با سودای قهرمانی پا به لیگ‌برتر گذاشته است. از آن فصل عجیب و غریب دوم شدن و جشن قهرمانی تا امسال که با حضور بازیکنان ملی و مربی سابق تیم ملی تیمی در قامت قهرمانی ساخته است.
بسیار از افراد دلیل قهرمان نشدن این تیم را نداشتن شخصیت قهرمانی تلقی می‌کنند و به دلیل هزینه‌های زیاد و خصوصی بودن آن گاهی با استیل آذین مقایسه می‌کنند؛ چه اشتباه بزرگی!
واقعا نمی‌توان از نظر روانی و شخصیتی این تیم را با استیل آذین مقایسه کرد. تراکتور با انبوه هواداران پرشور نمی‌تواند فرهنگ و شخصیتی شبیه به استیل‌آذین داشته باشد هرچند که مالکش متمول است و در مدیریت فوتبالی انتقادات بسیار زیادی به او وارد است.
-فوتبال ورزشی بسیار پرهیجان است. بسیاری از بازیکنان فوتبال در مسابقات سطح پایین هیجان بالایی را تجربه می‌کنند. هیجانات هم مانند احساسات لازمه حرکت انسان ها در زندگی و ورزش هستند. هیجانات باید در یک محدوده‌ی معین میان کمینه «minimum» و ماکسیممی «maximum» در حرکت باشند تا یک تیم نه از نظر انگیزشی به مشکل بخورد و نه با اضطراب و عدم تمرکز مواجه شود.
با تحسین چند سال اخیر رسانه‌ها از هیجان حاکم بر تراکتور، این هیجان بالا گرفته و در تک‌تک لحظات، تک‌تک افراد و… هیجان در بالاترین سطح است. هیجانی خارج از محدوده که دست به تخریب تراکتور زده، هیجانی که در میانه‌ی فصل تیشه به استقامت روانی این تیم می‌زند.
هیجانی که حتی در پیش فصل و خرید بازیکن هم دیده می‌شود. این تیم نیازی ندارد برای داشتن شخصیت از بازیکنان و مربیان تیم‌های دیگر استفاده کند. تراکتور اصالت دارد و عاریه‌ای نیست. موفقیت ها خیلی وقت‌ها هیجان انگیز نیستند.
تراکتور نیاز به یک تنظیم هیجانی کلی دارد؛ از اتمسفر باشگاه و مدیریت تا تک تک بازیکنان و سکوها برای قهرمانی باید بر خودتان مسلط باشید.
قسمت‌های قبلی:
ستون روانشناسی در طرفداری | بررسی مسائل روانشناختی پنهان در مصاحبه‌‌ها؛ شمشیر دو لبه!
